IRISARRIKO TOBERETAKO KANTUAK

      (1883)

 

Aurthengo ihautirian, Irisarriko herrian,

Besta eder bat egin baitute gaztek elgarren artian;

      Holako guti gerthatzen baita

      Hoin justu lekhu batian.

 

Arribatzian plazara, eder zen hango entrada;

Musika eder konpleta bazen, oro behar zen bezala;

      Jende hainitzek erraiten zuten:

      Hauxe da hau pasturala.

 

Jaun gazte bat: Kapitaina, ordre ederrekin jina;

Iduri zuen hamalau urthez batailunian egona...

      Haren bestimenda fina

      Urhe zilharrez egina.

 

Berrogoi-ta lau dantzari: guziak ederki ari;

Gur eder batzu egin dituzte, dantza artetik elgarri.

      Hainitz ziren maithagarri,

      Orok anaiak iduri.

 

Bazen hainitz kabalier, ikhustia baitzen eder;

Atsegin frango egin baitute ikhusliar adixkider:

      Zaldi gainian kurrier,

      Jeneralak bezain fier.

 

Beztiturik bazen egun pasaturik ehun lagun.

Fama handi hau heda ditake Eskualherrietan urrun;

      Gaizkiko baikinen beldur,

      Amodioz oro legun.

 

Hori zen herriko besta, hortaz dudarikan ez da;

Zahar gaztiek atsegin zuten zeren izan den onesta;

      Guziak baltsan ohoratzen tut

      Erran gabe bederazka.

 

Mandozain batzu azkarrak, iduri katalandarrak,

Kuskulaz eta juarez beterik beren zaldien bulharrak;

      Harrabots horren indarrak

      Harritu ditu bazterrak.

 

Herriko jaun auzapheza, gizon perestu, onesta;

Haren gostura egin izan du gazteriak atzo besta;

      Berak ere idukitzen du

      Zuzenbideko intresa.

 

Herriko buruzagiak: oi, lehen laborariak!

Ohore hori ekhartzen baitu departamendu guziak;

      Jaun Prefetaz onetsiak:

      Primaren garhait sariak.

 

Hainitz jende, urrundanik, ikhustera bazen jinik;

Denbora huna izan baitugu, fortunak hala emanik;

      Ez dugu izan malurrik,

      Ez dugu deusen beldurrik.

 

Biba, biba Irisarri! oroz konpli dira jarri.

Amodioa atxikazue, orai bezela elgarri.

      Lanean hemen naiz ari

      Zahar gazten zerbitzari.